DearHead ile Hayat Algılamaları

kadınlar eğleniyor beyler

DearHead bulursanız dinleyiniz demiştim bir yazımda. Çok komik, neredeyse bir yıl geçmiş, ben büyümüş, ev değiştirmişim... O gün çok güzel bir günmüş, bugün biraz daha az güzel bir gün çünkü yanımda Cem yok, Vecihe yok, hayır şu an fiziksel olarak yanımda olmamak anlamında yok'lar, benim hala en güzel günüm gecem değil bu zamanlar.

İnsan hayatı aslında kısa değil, atlatamadığımız hislere, alıp veremediklerimizin aldığı zamana göre kısa. Görece kısa, ki bu da yeterli. Yoksa sizi hiçbir şey düşünmek zorunda olmadığınız dünyadışı bir yere 4 gün bıraksam, 4 ay gibi geçer o zaman ve sonra tek üzüldüğünüz şey neden sahilde daha çok oturup denize daha çok taş fırlatmadığınız olurdu. Huzur, hayattan çok, hayat algısını uzatır.

Dün gece Kiki'ye, DearHead dinlemeye gittik. Yine çok iyilerdi, en bi yerinde durası insanın bile yerinde kıpırdanmaya teşvik ediyorlardı. Biz bir uyak bulutuyduk isimler bazında, evet ben yine böyle şeyler düşündüm, isimlerimiz ne kadar da kafiyeliydi, gibi. Erce'ye baktım, onunla hep bir yerde durabileceğimi düşündüm. Onunla hep eğlenirdim, hep konuşabilirdim istediğim gibi, pintilik yaptığını düşündüğümde ona hep laf sokabilirdim acımadan. Onunla hep içebilirdim, hiçbir zaman onun kadar çok zıplayamazdım muhtemelen. Beni görünce bana doğru koşardı, ben koşmasam da sorun olmazdı; ben ona ilk ne diyeceğimi, açılışı nasıl yapacağımı düşünmezdim. Bu saydıklarımın hepsini 3 yıl önce de bildiğimi düşündüm. Sabit tedavi. Kararlı ve anlamlı yanıt.

Güzel.

DearHead dinlerken bir şeylere boşvermek çok daha kolay oldu. Uykum açıldığında ben de hopladım zıpladım biraz, valla hafifleyebildiğim kadar zıpladım. "Come... come... come to my sweet melody..."

Çok güzel bir geceydi.


(07-08 OCak 2011, Taksim)