Birbirini gereğinden fazla gören herkes gibi alıştık birbirimize Elizabeth. Artık bir kıpırtı hissetmez olduk. Sırtımızı dönüp uyuduk icabında.

Zaten kafam yerinde değil bu aralar. Pasımı, küfümü silemiyorum; yeşilleniyorum ama birçoğunun aksine kötü kötü yeşilleniyorum, hem de her gün, tırnağını uzatır gibi. Kimse görmüyor, sadece uzun süredir beni görmeyenler anlıyor.

Yani olmuyor Elizabeth, olmuyor istesem de. Seni biraz özlemem gerekiyor. Biraz ara verelim, sonra eminim yine çok iyi olacağız.