Bu yazı şunu dinleyerek yazıldı.
Issız Adam'daki plak sahnesini bilirsiniz, hani evdeki gereksiz aksiyondan hemen önceki. Plaktan gelen sesin ne kadar berrak, temiz olduğundan bahsediliyordu.
Sadece kayıt değil, şarkı da temizdi. Anlam açısından demiyorum; geçmişte de çok saçma şarkılar var bana kalırsa. Hem hala biri "severek ayrılalım / aşka hasret kalalım / eğer mutlu olursak / yeniden barışalım" sözlerini bir mantık çerçevesine oturtabilmiş değil benim için, o ayrı konu.
Şarkıya yüklenen 1ler 0lar o kadar kalabalık yaratıyor ki, artık ne kişinin kendi sesini dinliyor, ne de enstrümanı duyuyoruz. Olay bu. Dijitallik aşkı öldürüyor (bunu söylemiş miydim daha önce?)
Ve bu giderek genişleyen zevksizlik hali tüketim alışkanlıklarımıza da sirayet ediyor; faydasız ama çok acıktıran fast food gibi tüketip duruyoruz müziği de.
***
Size iki soru:
En son ne zaman bir şarkı dinleyip, bir süre başka bir şey dinlememek için kapattınız radyoyu?
Bir şarkının veya bir şarkıcının hakkında, büyüsünü kaybetmemesi için uzun süre bir şey öğrenmediğiniz oldu mu?
"insan okuyacak bunu insan" diyenler buraya
(27 Ekim 2010, İstanbul)
Yazı fikrini veren görsel için Moris'e teşekkürler.
2 yazmadan duramayan var!:
http://fizy.com/#s/1lsmdu
aslu
:)
Yorum Gönder