Taşınma değil, toplanma

Toplanmam lazım.

Ayakkabılar, çantalar, odadaki ve banyodaki ıvır zıvırlar toplandı. Daha her yer dandini ama. O kadar yorgunum ki.

***

Artık gerçekten burama kadar geldi, hissediyorum. İnsan fiziksel olarak bıkar mı yersizlikten. Yurtsuzluktan. Her an "gidecek gibi" olmaktan.

Koltuğun ucunda oturan misafir gibiyim. Elimi de sürmüyorum bir şeye, misafirim ya. Gittim gidicem, zengin kalkışı.

İnsan bıkar abi.

***

Bir arkadaşım Norveç'e yerleşiyormuş. Gitmeden görmeyeceğim bile. Görsem ne olacak ki?

O değil de, gitmek istiyorum, demesinin üstünden ne kadar zaman geçti?

Bayılıyorum insanları tutan hiçbir şey olmamasına. Beni de tutan hiçbir şey yok. Benim tutunduğum şeyler var. Hiçbir zaman bırakamadığım gibi, yine bırakamıyorum. Ne güven.

Ne güven, bana!

***

Yarın pembe ve winnie the pooh'lu çocuk odama astar çekeceğim. Bembeyaz. 12 saatte kuruyormuş. Sonra da uçuk gri. Roma grisi, veya ona benzer bir şey. Tertemiz.

Yok, bu yazı taşınmayla ilgili değil artık.

***

O kadar yorgunum ve bu yorgunluğumun hiçbir şeyle o kadar ilgisi yok ki.

Toplanmam lazım.