03:28

çocuklar gibi şen olan ben (temsili)

Bir gece 03:28'de telefonum çaldı. Ev kalabalıktı, aile meclisi bu saatte telefon çaldığında mutlaka ayaklanırdı. Top atsam uyanmayan ben bile uyandığıma göre... Telefonu reddettim.

Alışkınım sarhoş aramalarına, ilk kez olmuyor. Böyle dedimse de yani... 3-5 kez başıma gelmişliği var. Bir de arayan, başına bir şey gelse ilk beni arayacak bir adam olmadığı için emindim ortada alkol olduğuna. Mesaj at, dedim, ev kalabalık, millet uyuyor. Ne yapayımdı canım, mesaj atsındı.

"Sen ara biz konuşuruz" diye cevap geldi. Kafama yorganı çektim, aradım. Ses, "Beni duyuyor musun bilmiyorum ama... Neyse. Biz bayağı içtik, sarhoşuz. Bizim için önemli olan herkesi arayalım istedik. Şuşu, biz seni çok seviyoruz. Hep hayatımızda ol istiyoruz. Tamam mı canım, hadi öptüm." dedi, ben en ufak bir yanıt veremeden veya bir duygulanma gözyaşısı dökemeden.

Ben de sizi seviyorum, dedim. Mesajla.

Dünyanın en yetersiz şeyi de bir mesaj oluyor zaman zaman.


(17 Ekim 2010, Levent)