Akar, akar, akar...

"Bana bu tuzluk bile onu hatırlatıyor."

İnanma.

Bir ay, yok yok iki hafta. İki hafta veriyorum hiçbir şey olmamışçasına yeniden başlatmak için kalbi. Birisi için süslenmek istemek için. İki hafta, azami.

İnsanların yıllanmış ilişkilerden kalplerini ne çabuk kurtardıklarına hala şaşırıyorum. Sonra hala şaşıracak bir şeylerim olmasına seviniyorum. Sonra sevindiğim şeylerin çoğunun başka insanlarla ilgili olmasına üzülüyorum.

Üzüldüğüme de üzülsem mi?