Mutfakta biri mi var?

Sibelalaş'ın Adam adlı çok sevdiğim şarkısını şahane bir şekilde yanlış anladım yıllar boyu: "Sevip de söyleyemediğim şarkılar var / İç sesini asla hatırlayamadığım şiirler / Keşke, keşke o ben olsaydım dediğim hikaye kadınları..."

Eyh, tabi ki "iç sesini" demiyor. Doğrusu "bir dizesini" imiş, mantıklı düşünceler beynime uğrasa bulurdum zaten. Önemli olan neyi yanlış anladığım değil, neden yanlış anladığım.

Bu konuda Phoebe Buffay ile aşık atamayacak olsam da, iç seslerin -veya ben onlara kamera arkası düşünceleri diyorum-, benim için inanılmaz önemi var. O yüzden "bangır bangır, kafam çekmiye" tarzı müzikten hazzetmememe rağmen Nightwish dinlemek istiyorum, Vinegar & Salt, Nights in White Satin, Whisper veriyorum bünyeye (o sondaki servatis a pereculum / servatis a maleficum beni benden alıyor bildiğin), Crystalised'da vokallerin birbirine geçtiği bölümü geriye sarıp sarıp içime çekiyorum, ne bileyim daha binlerce vardır da şimdi aklıma gelenler bunlar.

Aklı kendine, eli ve ağzı aklına yetişmeyen insanlar çok rüya görüyor sanıyorum, o arkada dönüp duranları su yüzüne çıkarmak için. Ama hatırlayamayabiliyor o rüyaları her zaman. Benim gibi. Sabahları yataktan bu kadar yorgun kalkmamın, gece onikide yatmaya karar verip de ikibuçuk-üçlere kadar yatamamam dışında bir sebebi olması gerek! Onikiden ikibuçuk-üçlere kadar yatamama sebebim de farklı bir şey değil ya.

"Türk'ün aklı sıçarken çalışır" diye isabetli bir laf yok mu, benimki daha ziyade araba kullanırken çalışıyor ve bu benim için çok kötü bir durum, nasıl not alacağım araba kullanırken, azıcık aklım var o da gidiyor böyle; en iyisi bi ses kayıt cihazı almak sanırım şöyle kasetli, eski tip bir şey, bu saatten sonra muhabirliğe soyunmaya karar vermiş gibi görünebilirim ama olsun!

İç sesimi kaybetmekten iyidir.

(06 Ocak 2010 Fulya - 12 Mayıs 2010 Esentepe.

Şu yazıya bir Nightwish eklemeye girdim; yazıyı bitirdim çıktım:))