Erkek Sinyalleri

Olay şu: Erkekler de artık gizemli olmanın, ulaşılmaz olmanın ekmeğini yemeye karar verdiler. Tabh, onlar da haklı. Baktılar ki yıllardır kendileri kek kek, tilki kafalı kızların peşinden koşagelmişler, yemişim böyle işi diyerek muhtemelen ve hazır cinsiyetler arası ayrım iyiden iyiye seçicigeçirgenleşmişken, hooop diye kızların anlaşılmaz sinyallerini adapte ettiler kendilerine.

Buradan kızları alkışlıyorum. Sonunda olmayacak olanı (olmaması gerekeni) yapıp, erkekleri de kendimize benzetmeyi başardık; iyi bok yedik ve gerçekten, bu "halt" veya "nane" diyerek hafifletebileceğim bir şey değil. İYİ BOK YEDİK!

***

Şunu anlamıyorum, fizik dersinin birçok konusu hariç anlamamakta bu kadar dirençli olduğum bir konu daha yoktur, nasıl olup da bir kızla, hem de canımın içi bir kızla şu birazdan anlatacağım muhabbeti yapabiliyorum acaba...

Önce bir özet geçmeliyim ki anlamı olsun: Birbiriyle çok kanka bir arkadaş grubundan bahsediyoruz, bunların içinden ikisi çıkıyor ama kimse kimseyi kıskanmıyor, öyle bir şey. Diyelim ki kızın çıktığı çocuk Ali, ikisinin en yakın arkadaşının da adı Veli, kız da "kız".

Kız ile Ali ayrılıyor, aynı ortamda çok bulunmamaya çalışsalar da ikisi de Veli'yle aynı muhabbeti sürdürüyorlar falan filan... Kız, bana önceki gece ne yaptığını anlatıyor; gitmiş Veli'ye ve film izlemişler beraber, sonra da eve dönmek zor gelmiş, kanepede yatmış uyumuş. Buraya kadar bir şey yok. Diyor ki "Ali'yle çıkarken iyiydi, aynı ortamda olduğumuz için kıskançlık gibi bir şey yoktu, Veli'yle neden bu kadar çok görüştüğümü anlatmam gerekmiyordu kimseye, ne güzel. Şimdi hayatıma biri girecek, arıza çıkaracak biliyorum, neden orda kaldın, neden kahvaltıya gittin, neden benimle değilsin..."

"Belki" dedim "seninle o anlarda da birlikte olacak veya arıza çıkarmayacak birini bulursun?"

"Ama," dedi (kızların bu ama'ları fenadır) "erkek arkadaşım beni aynı odada kaldığım adamdan kıskanmıyorsa ben o adamdan şüphe ederim."

Hayatı ev-okul çizgisinde geçmiş, kız arkadaş-erkek arkadaş diye ayrım yapma ihtiyacı hisseden insanların bu tarz komplekslere girmelerini, kıskançlık krizlerini anlıyorum bir miktar. Ama kendi etrafında böyle dostluklar görmüş bir kızın bu lafı etmesi, yahu, erkek arkadaşının hayatı kendisine zindan etmesini istemesi içten içe, bana gerçekten inanılmaz geliyor. En hafif tabirle, inanılmaz.

Ve bana bunu biri açıklasın, da demeyeceğim. Kimse zahmet etmesin iyisi mi, dedim ya, anlamaya dirençliyim.

***

Ben böyle dolambaçlar sevmiyorum arkadaş. İnanmıyorum sevip göstermemeye, isteyip de aramamaya, hata yapıp özür dilememeye, şımarmasın diye uzak durmaya inanmıyorum.

O yüzden çok delikanlı kızım belki ama başarısızım ilişkilerde, altından girip üstünden çıkamadığım için, yok bişi benim için bir şey yok'tan başka anlama gelmediği için başarısızım. Bu dürüstlüğün insanları korkuttuğunun da çok net farkındayım.

***

Kızların böyle davranagelmesi, anlamasak da kabul ettiğimiz bir şey oldu belki veya benden önce zaten milyarlar tarafından kabul edilegelmişti de etmemek benim ne haddime... Ama erkekler bunu yaptığında gerçekten ifrit oluyorum.

Arkadaşım!

Eğer beni erkek arkadaşlarından biri olarak görüyorsan saçıma iltifat etmezsin, çünkü fark etmezsin. Fark etmemen de normaldir. Bana "ben çapkınlık yapamıyorum" derken ses tonun ve bakışların sabit olur. Eğer durmak istiyorsan durursun, gidip uzaktan mesaj atmazsın. "Yarın konuşuruz :)"muş. Sonra "Belki." cevabını aldığında "neden öyle dedin?" diye gelmezsin, çünkü ertesi gün gerçekten belki'dir ve belki konuşacak olma düşüncesi seni ırgalamaz.

Ve bana dokunmazsın. Kolunu omzuma atmak için fırsat yarattığını düşündürmezsin. Komiklik yaparsam güler geçersin, tutup göğsüne yaslamazsın beni.

Bu kadar.

***

Erkeklerden bari, bari, sağlam durmalarını istemek ütopik mi? Bilmiyorum.

Bu ne anlama geldiği belli olmayan sinyaller yüzünden ne tarafa döneceğimi şaşırıyorum. Önümdeki bir karar verene kadar dörtlüleri yakıp beklemek en iyisi herhalde.