Uyan...

Sen önce etrafını düzene sok, demezler mi adama?

Koltuk alacaktım odama güya, ne oldu? Nasılsa pek kimsenin uğradığı yok diye mi, yoksa gözüm dışarılarda diye mi erteliyorum, bilmiyorum.

Evde hala adam gibi yerleştirmeye elimin gitmediği süprüntüleri gördükçe kızıyorum kendime. Yaka kartlarımı marifetmiş gibi astım baş köşeye, e tamam mıdır yani, bu mudur? (Bana bir Monica lazım, şöyle şartlasın beni)

Tüm yazılarını, okunacakları, bakılacakları, dinlenecekleri, izlenecekleri toparladım mı, klasörledim mi? Yok.

Bunları bile klasörleyemedikten sonra hislerimi nasıl ayıklayabilir, ayrımsayabilir, anlamlandırabilirim ki?

Her şey karmakarışık, her şeyi birbirinin içinde hissediyorum, kendimi özdeşleştirdiğim, o olmuşum dediğim adamlar bende "aman yarabbi!" etkisi yapıyor, korkuyorum; bildiğin korkuyorum, gittikçe daha sakin olmak isterken daha huzursuz oluyorum.

Artık aram bozulmasın kimseyle istiyorum. Böyle, şu an hayatımdaki adamlar bana hiç kızıp darılmasınlar, ben herkese takdire şayan bir hoşgörüyle yaklaşayım... Giderek daha asabi oluyorum belki, ama asabiyetimi benimle birlikte, benim bir kusurum, uzantım -ya da her neyse- kabul eden adamlar artıyor çevremde sanki ve ben onların hep artmasını istiyorum. Sadece onların...
İstiyorum.

Bir şeyleri düzeltmiş olmak dinlendiriyor beni; bir şeyin, bir ismin üstünü çizmek güzeldir bazen.

Çok anlatmak, çok çok yazmak istiyorum; bu içinde bulunduğum huzursuzluk yüzünden (yoksa sayesinde mi demeli) oluyor bu, biliyorum. Dibe batışımdan kohezyon kuvvetiyle yazı çekiyorum ama her yazıyla beraber, bir miktar karın ağrısı da çekiyorum.

Korkuyorum, bildiğin; yalan olmaktan korkuyorum; bencil olmaktan ama daha çok bencil olamamaktan korkuyorum; ölmekten ama daha çok yalnız, daha da çok yalnızlıktan ölmekten korkuyorum.

Korkuyorum, bildiğin korkuyorum; korkum bana gecenin bir yarısı yüzümü yıkatıp sokağa döküyor; uyutmuyor beni bu araf, yattığım vakitte gece lambası yakmam bile gerekmiyor.

Ben uyumaya çalışıyorum, bir dudak hissediyorum alnımda, boynumda bir el, kulağımda bir fısıltı ama hiçbiri uyandığımda orada olmayacak olan, biliyorum, uyumaya devam etmeye çalışıyorum işte, ama biri bana uyan artık diyor,
uyan...
artık,
uyan. ♪ 04:55-...