Kaynanalar 2010

Tam bir ebeveyn insanıyım.

Çok cici duruyorum dışarıdan bakıldığında da ondan bence. İyi bir okul hayatım oldu, "bu bellatrix de inek gibi ama değil gibi, notları çok iyi ama eğlenmeyi de biliyo" lafları okul hayatım boyunca bırakmadı peşimi. Hiçbir zaman evdenokulaokuldaneve bir ot olmadığım için, okuldaki başarım hayatımı gölgelemedi ve okul hayatımla ilgili herhangi bir pişmanlığım olmadığını, başka hiçbir şeyde söyleyemediğim kadar kesin olarak söyleyebilirim.

Ebeveynler sizin yaptığınıza ettiğinize, kaleminizin kuvvetine, kaç arkadaşınız olduğuna veya kaç kişinin lafınızı can-ı gönülden dinlediğine dikkat etmezler. Onlar büyüklerdir; anne-babanızın nasıl tipler oldukları, not ortalamanız, gittiğiniz okul ve en azından yüzüne bakılır biri olmanız hayırlı kısmet oluşunuz için yeterlidir genellikle. Genellikle diyorum, ben rastlamamış olsam da sıradışı aileler de olduğunu düşünmek (ummak) hoşuma gidiyor.

Haftasonu kuzenle birlikte anneyi gezdirme seanslarımızdan birinde, annem eski bir komşumuzun benimle ilgili planlarından bahsetti. Adam evli, planlar eski ama gerçekler suyüzüne çıktı işte daDAMdamDAdam! Hiçbir şey gizli kalmaz yeğen, iki kadının bildiği sır değildir.

Annemle dünür olsalar ne kadar güzel olurmuşmuş... Oğlu benden iyisini mi bulacakmışmış... Böyle dedim diye küçümsediğimi sanmayın, çocuğu 7-8 yıldır görmemiş olsam da küçükken baya baya aşık olduğumu hatırlıyorum kendisine. Zaten küçükken insan ya komşusunun oğluna aşık olur ya da arkadaşının abisine, kim var ki etrafta? (Şu 'bendenbüyükolsun'culuğumun o zamandan kalma olduğunu şaşırarak fark ediyorum şu an) Küçük, büyük ya da akran fark etmez, insanın hormonları yeni işlev kazanmaya başlamışken gördüğü sayılı adama ilgi duyması çok normal. Nihal efekti.

O zamanlar aramızda bir uçurum vardı: Yaş farkımız. 8 yaştan bahsediyorum, inanılmaz bir şey değil ama bu fark 33-25 olduğunda inanılmaz bir şey olmaktan çıkıyor; halbuki 20-12 olduğunda, olmuyor.

Sonuç itibariyle aradan yıllar geçti, bu arkamdan dönen dolapların bile üstünden uzun zaman geçti ama şu kaldı:

_ Bana oğlum ondan iyisini mi bulacak, dedi.
_ Nerde?
diye sordum anneme.

Annem sanırım nerde bulacak, diye anladı ve üstünde durmadı, kuzenin neden gülmekten kırıldığını da hiç anlamadı. Nerde daha iyisi, demeye çalışıyordum oysa.

Sokakta mı? Mutfakta mı? Yatakta mı?

***

Bana Tom Cruise mu, yoksa Brad Pitt mi diye sorulursa, önce şunu sorarım: Ne için? Sonra da John Cusack veya Joshua Jackson diye cevap veririm.

Onun gibi bir şey işte.