Balmumu.

Ben ikna olmaya çalışırken -artık nasıl tiksindiysem ve nasıl kustuysam içimdekini- karşımdakini ikna ettim. Bana "yap yeaa" diye özetlenebilecek şekilde konuştu sonunda.

Bir şeyleri değiştirmeye çalışıyorum. Değiştirmeye çalıştığım şeylerin, sırf şu an hala içindeyim diye, sanki onlar çok önemliymişçesine peşinden koşmama neden olan bir sorumluluk duygum var. Beni evlerde oturtmayan, bi ayağımı uzattırmayan bir sorumluluk duygum var, bunu nereden edindim bilmiyorum ama sürekli istediğimi söyleyemem. İyi bir şey değil.

Dibe vurduk: Şu an parsayı toplamaktan başka hiçbir yarar gözetmeksizin benim işimi engelleyen adamların dünyaya, insana katkısına inanmıyorum. Balmumundan bir kutsallık abidesi, insanın eline yüzüne yapışan, vıcık vıcık bir yapıt.

Altından kalkamayacağım bir vicdan azabı çektiğimi söyleyemem. İnsan yalana da inanıyor veya inanmak istiyor.

Ben de bir süre inandım.

(...-07 Aralık 2010)