Anne, Baba, Aşk

Aziz Nesin demiş ki, "Seni, annen kadar sevecek ve baban kadar merak edecek hiç kimse yoktur; o yüzden kimse bana aşk'tan bahsetmesin!"

Dudağımın bir kenarı hafifçe kıvrıldı, pkıh! diye bir ses çıkardım istemsizce.

Ben dahil hiçbir şeyi tutkuyla sevmemiş insan için üzülürüm. Çok mu iddialı oldu? Peki, değiştirelim. Adı illa aşk olmak zorunda olmadan; insan dahil hiçbir şeyi karşılıksız sevmeyen, sevemeyen, sevemeyeceğini düşünen insan için üzülürüm.

Benim var. Ben birilerini kendimden, ailemden çok seviyorum, aşk değil, önemli değil, isyan da etmiyorum artık. O vakit belki de usta haklı beyler: Aşk'tan bahsetmeyebilirmişiz.

Hiçbir şeyden de bahsetmeyebiliriz. Boşverebiliriz.
Sakin miyiz? Sakiniz.