17 kas

galiba ben yarın işe gitmeyeceğim. haftasonu zaten ki.

bizim koltukların yastıkları tam sarılmalık. şöyle televizyonun karşısındayken, koltuk da hafif çöktüğü için özellikle, sağa doğru kaykılıyorsun ya istemeden de olsa, işte o zaman sol kolunla koca bir yastık sarabiliyorsun. pek hoş, pek üzgün.

şimdi bu friends'teki tipler mesela neden hiç mesai filan yapmıyorlar, neden haftasonu işe gitmiyorlar, bu kadar çok kahve içecek zamanı (ya da kahve içecek bu kadar çok zamanı) nasıl buluyorlar? çok sinir oluyorum onlara.

ben yarın kahve içip, sonra sıkılıp çay içip, sonra da ne içsem diye düşünmek istiyorum ve hiç konuşmamak, hiçbir gürültüye maruz kalmamak, hiçbir kasımı oynatmamak mümkünse; çünkü sevdiğim tek mekik olgusu, vişneli ve çok lezzetli olandır ve ayrıca 17 tane kasımı oynatmayı göze alacak değilim sırf gülmek için.

sonuçta, bakarsanız, gülecek de bir şey yok; öğlen 12'de kalkıp gece 12'de tekrar yatmak istemem dışında.

sadece uyumak istiyorum. ve galiba ben yarın işe gidemeyeceğim.