Ne fena şeyler hissediyor insan ayrılmaya yüz tutarken ve aslında, kendi yazdıklarına bile yıllar sonra baktığında ne kadar açık ve net yapılması gereken şey: "Olmuyor" deyip bitirmek. O zaman da biliyorsun da, öyle olmuyor işte.
Dün kitaplığımı yerleştirirken bir defter geçti elime; günlüğümden ayrı tuttuğum, sıkıntılarını günlüğe bulaştırmamak için özellikle özensiz seçtiğim herhangi bir defter. Biraz okudum, içim sıkıldı, sonra kendimi beğendim güzel yazmışım diye, hani konunun içeriğine dalmayıp bakabilseydim dışardan, daha çok beğenirdim belki...
Bu aralar romantik komediler izlemek istiyorum. İzlemek ve küfretmek, hiçbir zaman olmayana.
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder