Havalimanında kahve alıyordum, uçakta uyuma sonrası ayılma kahvesi. Gözüm kısık sesli televizyona takıldı. 24 şehit, 18 yaralı. Hakkari Çukurca. Hakkari, şehidiyle meşhur şehrim.
Ayıldım. Kahveden bir yudum bile almamıştım daha.
Biz kendi yaşamımızın savaşını veriyoruz, onlar bizim. Bizim mi, onu da bilmiyorum; öyleyse de bunu biz istemedik sanki.
Bizim ülkemiz bölünmüş zaten. Fiziksel değilse de, manen. Bir parçasında savaş var, çatışma var, pusu var, kıran kırana dövüş, gözyaşı, taş, toprak, hep tabutların üstüne serili bayrak var. Bir parçasında yok.
Bir yerlerde arka plandaki televizyonda kısık sesli şehit haberi, bir yerlerde Eurosport.
Kalbim Unutmuyor
3 hafta önce
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder