şipşak gibi ama değil gibi

Tuba'ya

Bir keresinde bir arkadaşımın fotoğrafını çekiyordu hoşlandığı çocuk. Aslında hepimiz vardık kadrajda ama fark etmezdi. Arkadaşım heyecanlandı herhangi bir sigara molasının seyrinin aniden değişmesine. Ona, hissettiklerini tahmin ederek gülümsedim, fotoğrafa gülümsemiş gibi oldum. Nasıl çıktık, hiç hatırlamıyorum.

Sonra içeri girdik, arkadaşım dedi ki "objektifin ucunda olmak, onun bana bakıyor olduğu hissi çok acayipti." Normalde hoşlandığın çocuğun sana bakıyor olup olmadığını bilemezdin. Ama fotoğrafını çeken adam illa ki sana bakardı ve umudun, şimdiye kadar görmediği bir şey görmesi olurdu. O kısacık ama çok uzun gibi gelen sürede.

Gülümsedim tekrar.

Bunun üstünden iki yıl geçti, hatta belki de daha fazla. Arkadaşım artık başkasıyla beraber ve çok mutlu.

Bense... ben sahiden, ben her neysem işte.

Şimdi de gülümsüyorum ama ilgisi yok o zamankiyle.