%

tüm çizimlerini taradım, bulamadım:
bana öfkenin resmini çizebilir misin Erinç?

Bazılarının twitter hesabının içerdiği alkol oranı, benim ömr-ü hayatımda tükettiğimden fazla. Orda içtik, burda kafayı çektik, şurda check-in oldum, "o son kadehi içmeyecektim", ve yine şimdi tekrar sol, mi, do...

Bazı insanların önüne set koyan ben olabilirim, kabul. Rahatsızlıklarını açıkça konuşmak isteyen ve konuşan da ben olduğum halde, duymak istediklerini duyamayan ve üzülen taraf olan da benim ama. Bu devranın nasıl döndüğüne aklım ermiyor.

Şimdilerde beni ve hayatındaki yerimi zerre kadar umursamayan arkadaşlarımı şöyle sıkıca tutup omuzlarından, sallayıp "sen ne yaptığını sanıyorsun hayatına?" diyesim geliyor. "Sen benim tanıdığım, sevdiğim, bağlandığım insanı nasıl öldürürsün?" diye hesap sormak istiyorum onlara. Öldüren kendisi olsa da, benim arkadaşımı öldüren, benim canımdan can alan insana kızmaya bence hakkım var. Tokat atmak istiyorum; ama sonunda tokat yiyenin utanıp adam olduğu cinsten, Türk filmi tokadı.

Bazen içimden alevler çıkacak, ağzımı açsam ortalığı yakacağım sanıyorum. Konuşarak bile değil, bildiğin alev püskürterek. Onları rezil etmek istiyorum, madem beni umursamıyorlar, sevdikleri başka insanlar da onlara sırtını çevirsin istiyorum.

Sadece bana yaşattıklarını anlamaları için istiyorum bunu.

Anladıkları zaman bir daha hiç ağlamayabilirler.