Kendimi kaybettim, hükümsüzdür.

Kendi üstümde hiçbir hükmüm yok.

Gece kendimi yatağa götüremiyorum. Kesinlikle yatamıyorum. 12'de artık yatmaya karar veriyorum; sonra akrep 3'e yaklaşırken ayıp olmasın diye seriyorum kendimi yatağa. Eğer sabah biraz geç kalkabileceksem ne mutlu bana, yoksa hep az uyuyorum. Benim gibi uykusever biri için işkence gibi ve görünürde bir nedeni de yok.

Acaba benim biyolojik saatim 03:00-10:00 arasını yatay pozisyonda geçirmeye mi müsait diye de düşünmedim değil. Bu durum resmileşse, bu sefer 6'da yatmak isteyeceğime karar verip kapattım bu konuyu.

Bir de...

Eğer bir sözüm yoksa, kendimi işten çıkaramıyorum. O kadar çok ıvırzıvır var ki üstümde, hani vaktiyle insanların yaptığı farz edildiği için maaş aldıkları şeyler bunlar, ben limitim sıfırda gezerken o artıkları temizliyorum ya hani... İlla ki işim var sürekli, yapılacaklar listem bitmiyor. Hal böyle olunca, evde yalnız oturmak için işten çıkamıyorum, 7 oluyor, 8 oluyor; bazen daha geç oluyor...

Madem durum bu, öğle teneffüsümü ofiste yemem ben de en azından. Bi nefes almam lazım, birilerini dertlerimle darlamam lazım, biraz gülmem lazım.

Nasılsa gene mesaideyiz bu akşam.