Aynı.

Herkes gibi kendi içimde dalgalanıyorum ben de. Sabahtan akşama, bir saatten diğerine mutlu oluyorum, mutsuz oluyorum; kızıyorum, gülüyorum... Ama kendi içimde. Bazen göstermiyorum. Bazen göstermemenin daha iyi olacağını düşünüp yutuyorum; bazen içimden gelmiyor.

Dışarıdan görünen kendime gelince...

Herkesin yanında aynıyım, arkadaşlarımın yanında, hoşlandığım çocukların yanında, iş arkadaşlarımın yanında... Sözümü sakınmamam gerekiyorsa sakınmam, birine sarılmak istiyorsam sarılır, iki satır muhabbet etmek istiyorsam eder, beraber içmek istiyorsam içerim. İstersem küfrederim, istersem oturur yazarım; istediğime istediğimi anlatırım. Tek bir maskem var, tek; o da yüzümdeki.

Sabah başka akşam başka, gece daha başka adamlardan sıkılıyorum. Birikimi, düşünceleri, hayalleri birçok insanla aşık atma düzeyinde olan adamın, bir çay kaşığı derinliğinde muhabbetlerle günü geçirmesine çok şaşırıyorum. Sevgilisiyle mıyır mıyır, babytalk denen ağız yayma modeliyle konuşan kızın, bana dönüp böyle şeyleri hiç tasvip etmezmiş havalarına girmesine, ciddinin önden koşanı olmasına çok şaşırıyorum.

Herkesin yanında aynı olmak istediğim, aksini kaldıramadığım için hayatımdan çıkardığım insanlar oldu. Tek başımayken neysem, bir ilişkide de o olabilmeliydim çünkü. Sinirlenip, bunu konuşmadan atlatamadığım; hiçbir şey yokmuş gibi davranamadığım çok insan var. Bir hareketi, bir bakışı beni rahatsız ettiği için aynı ortamda olup yüzüne güleceğime hiç karşılaşmasam çok daha mutlu olacağım insanlar da...

İnsan ilişkilerini beceremediğim anlamına mı geliyor bu?

Bu haller, tavırlar benim bilemediğim bir coolluk hali mi? Ben bu aynı halimle, bu insanlara nasıl davranacağımı kestiremiyorum, zorlanıyorum. Tamam, onların kurallarına göre oynuyorum belki ama zoru sevmem, kolay görünen bir şeyi yapamıyor görünmeyi hiç sevmem.

Herkes hep aynı olsa; aynı adam, aynı kadın olsa karşımda, ha? Biraz önce telefonda konuştuğum kadın, arkadaşının yanında da bana aynı şekilde davransa... Akşam beraber kahkahalar attığım adam sabah da bana aynı sıcaklıkta selam verse... Sevgilinin yanında başka, arkadaşın yanında başka olunmasa... Tüm ilişkiler belli grupların içine sıkışmış olmasa, evrensel olsa, 'her zaman'a yayılmış olsa...

Çok mu zor, çok mu yanlış?