"Çok parası olup çalışacaklara" ithafen

Biri bana gelip "çok param olsa yine de çalışırım" derse ağzına kürekle vururum, o kadar söylüyorum.

"Bu raporları coverletter'ların arkasına ne zamandan beri koyuyorduk, hatırlıyor musunuz?"

İşte bu, birazdan çok ağlamama sebep olacak gülme krizime neden olan soruydu.

O kadar saçma, o kadar gereksiz detaylarla dolu bir iş yapıyorum ki; bunu benden iyi kimse yapamazdı, eminim buna. Ben olsam bana verirdim tüm bu işleri ve başka kimseye güvenmezdim, benim de kimseye güvenmemem bundan: Aklı yerinde olan kimse aklında tutmaz bu kadar şeyi.

İşin kötüsü de ne, biliyor musunuz? Ciddi bir iş yapıyoruz. Gerçekten dikkat edilmesi gereken, gözden kaçan bir advers olayın yarın öbür gün bir insanın ölümüne neden olabileceği veya doğru girilmiş bir verinin birinin hayatını kurtarabileceği bir iş yapıyoruz. Yaptığımız iş kutsal.

İşte bu gerçek, beni yavaş yavaş öldürüyor. Çünkü derinlerde bir yerde, yapıyor olmamız gereken işi seviyorum. Bu yığının altında amacımızı hatırlamak, enkazın altında nefes almak gibi her geçen gün zorlaşıyor ve ben bazen, nefes alamıyorum.

Gerçekten dikkat etmem gereken şeyleri bilmeme rağmen şirketin veya başka otoritelerin uydurduğu angaryaların gerçekten dikkat etmem gerekenlere odaklanamayacak kadar zamanımı almasından; her çalışmayı döneminde değerlendirmek gerektiğini idrak edememiş emir kullarının başıma ördüğü saçmasapan işlerle günlerce uğraşmaktan; kendimle veya dünyayla ilgili bir şey yerine, kimsenin işine yaramayacak bir bilgiyi aylarca hatırlamak zorunda olmaktan ve unutamamaktan ve en kötüsü de, bu sayfayı buruşturup istediği sayfayı arayacak gücü kendimde bulamamaktan nefret ediyorum. Hani veciz söz vardır ya; hah işte Tanrı bana ne değiştirme cesareti, ne kabullenme gücü, ne de bilgelik vermiş; sürüklenip gidiyorum.

Ve, tüm bunları işimin arasında yazıyor olmaktan ötürü hiçbir beis duymuyorum. Bu on beş dakikalar benim sigara molam, o kadar.

Çıldırıyorum, yeminle. Bu sefer arkamdan kimse gelmesin, işe soktuğum söylenen insanların başına ördüğüm çoraplar yeter. Artık iyi örnek olamayacağım.

Biliyorum, bir şeyler yapmam lazım...