Beraber söylenen her şarkı sonrasında, sahne alan şarkıcının adını bağırır Sertab, onurlandırmak için. Ses çıkmaz, sadece alkış duyulur, tahminimce ufak bir reverans yapar onlar da seyirciye, tek kolları havada "asıl o!" dercesine Sertab'ı göstererek.Onca adam arasından bir tek Nil geri bağırır "Sertab!" diye.
Kendi sahnesiymiş gibi, ev sahibiymiş gibi.
Ne yaparsa yapsın, ne yazarsa yazsın, ne kadar hoplatırsa hoplatsın bizi yeri geldiğinde, Nil'i sevememe sebebim işte bu andır.
3 yazmadan duramayan var!:
bir şey hep eksik değil mi? aşırı samimiyet maraz doğuruyor herhalde.
Aile işine karışılmaz sonuçta ama ben irrite oldum Nil'in bu davranışından. Genel olarak fazla yapış yapış bi samimiyet görüyorum. Ses, tonlama, hareket, kıyafet, artık ne dersen. Tutkal değilse de post-it gibi bişi.
yüz buldukça şımarmış çocuk rahatlığı gibi, ibnem gibi puşt gibi bişi...
Yorum Gönder