Monolog #3

Bir şey yazmadığım bir an bile yok. Sadece bazen kağıda veya klavyeye dökmüyorum.

Uzun zamanlar benim için birkaç saatten ibaret ve ben ne zaman uzun bir ara versem, mutlaka önce kendi kalbimi kıran bir şey yazmış oluyorum. O ara senin için uzun oluyor, bilmeyenler, görmeyenler için; benimse kendim için bir aram yok.

Tek yaptığım bekletmek ağzımda sözcüklerimi.
Söylerken, ilk beni yakıyor çünkü.


(20 Eylül 2010, Ortaköy)