tek mi çift mi

ben tek başıma bir insan olarak kendime yetiyorum da,

çiftlere yetemiyorum, onu napıcaz?

bu züğürt tesellisi değil, beyzamın tespitiyle, bekarlığın mutsuzlukları başıbağlınınkinden daha hafif oluyor gerçekten de. kafayı takacak daha az şey oluyor, tatile gittiğinde surat asamıyorsun "o bana bunu dedi, ben şöyle tepki verdim"lerin olmuyor. kafana estiği gibisin, tek kişilik yaşıyorsun çünkü.

tek.

ama teksin işte. istediğin kadar orayı burayı ara, teksin. sinemaya giderken, maç izlerken (ki sinema zevktir ama tek başıma maç izlemekten nefret ederim), dışarıya çıkarken, tek dam olarak bir mekana girebilirken teksin.

oysa onlar değil.

çiftlerin yanına uyduramıyorsun kendini. onlar kahvaltıya gidiyor, yemeğe memeğe; birinin kız arkadaşı gelmiyorsa öbürününkü de gelmiyor, erkekler gecesi - kızlar gecesi diye ayrılıyor normalde hepsi birbiriyle görüşen insanların akşam vakitleri. ne erkek, ne kız ne de bir çiftin teki olarak, öyle nereden çıktığı belli olmayan tek çorap gibi kalakalıyorsun.

çift.

sana diyorum, çift? ben senin gibi miydim, yok yok değildim dimi? hatta olamadığım için, dimi?

aaaaaaaaaaaah.

içine içine nefes aldığım koca boşluk, temassızlıktan... bir sevgilisiz, bir iyi arkadaştan yoksun, bir anneye bilerek mesafeli. dünyaya mesafeli. hareketlerim karşımdakinin gözünde gördüğümle kısıtlı. elimi uzatıp, geri çekiyorum.

hiçbir şeye tam anlamıyla inanmıyorum.

ve ben artık peluş hayvanlardan gerçekten nefret ediyorum.