Kötü gün arkadaşı ola ola kendi kötü günümü yarattım. Hep bir melankoli, hep bir üzgünlük içinde olmaya alıştırdım kendimi. Üzgün olmanın üzgün tarafı, insanın en büyük uyuşturucusu olması. Kısırdöngüye gel: Üzüntünün içine girdiğinizde halsiz kalıyor, dışarı çıkamıyor ve kendinizi öyle, öyle mutsuz hissediyorsunuz ki sürüklenip gidiyorsunuz, akıntı nereye götürürse.
Genetikçilerin ünlü lafıyla cevap vermek istiyorum artık: Sikerler. Bilen yine bilsin, ben hep burdayım; lakin "ben hep evde" değilim.
Kötü gün level'ını bitirdim, bundan sonra iyi günlere çalışacağım, buyrun, kocaman bir gülümsemeyle kapımı açıp beklerim.
(24 Eylül 2010, Ortaköy)
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder