Aşkın en yalın hali, kişiye adıyla hitap edilen an çıkar ortaya.Aşkım, canım, cicim demeye gerek yok. Biri sana adınla seslendiğinde cız ediyorsa için, bir şey hissediyorsundur işte. Sadece adınla. Güzel ama, kızgın değil; sakin, laf arasında geçirir gibi belki sadece, olsun.
Adımı ilk kez söylemiş olabilir misin? Nasıl da yakıştı ağzına!
"Bak, bellatrix çok mutlu mesela."
39 kere daha söyle, olsun.
39 kere daha söyle, olsun.
Belki hayatın akışında kanıksamışsındır adını duymayı, sevdiğin insandan bile.
Ama, sırf bu söylediğim sebep yüzünden birçok insan kulağına sevgi sözcükleri yerine kendi adının fısıldanmasını ister yataktayken.
Daha yakın bir an ve daha yakın bir laf yoktur çünkü.
2 yazmadan duramayan var!:
Güzel tespit.Canım,aşkım özellikle de bitanem kelamları samimiyetini o kadar yitirdi ki gözümde. İnsan kendi ismiyle bir tek özel hissediyo, ne acayip:)
aşk mı aşk ne arar la bu devirde...
Yorum Gönder