Kahverengi fotoğraflarla gülümsemek

Ne zaman patlayacak raddeye gelsem, biri gelip diyor ki "haline şükret, neler var dünyada." Bir haber, bir resim, bir fotoğraf...

Gülümsemeyi hatırlamak için, gülümsemeyi hatırlayabilen çocuklara bakmak lazım hep.
Bir yandan da, bunda gülünecek ne var, değil mi ama?


Kahverengi fotoğraflar.

Gülümsemek için gülümsenmeyecek fotoğraflara bakma ironisinin benzeri, üzüntülü filmlerde de olsaydı keşke. Olsaydı da, izlerken "aslında benim güzel bir hayatım var lan" deseydik. Mesela ben Piyanist'i bir daha kesinlikle izleyemem gibime geliyor. Mutluyken üzülmemek, üzgünken intihara sürüklenmemek için izleyemem tekrar.

İyi filmin etki ettiği başka bir yer var beynimde belki de.