your own personal Şirinler Köyü

"Bir insana taktın mıydı, reply all'u bile kasıtlı olarak unuttuğunu düşünürsün."

Hepsi birbirine benzeyen, hiçbiri birbirine benzemeyen bir sürü karakter. Herkes farklı, herkes eşit. Renkleri? Ziyadesiyle turuncu.

Biri var Bilge Şirin; kerameti kendinden menkul gibi görünür ama yoktur öyle bir iddiası da... Neşeliyken pek neşeli, bozuksa ondan bozuğu yok. Adamı da fena bozar ha! Temas sever, kedisever, insanı gerektiği kadar sever veya gerektiği kadar insansever, ama sevdiklerini pek sever. Annesinin gülü, pek tatlı, adeta bir gündüzuykusu.

Biri, somurtkan şirin; kendisi öyle değil de, hayat yormuş onu. Kafasındaki sıradışı tilkiler ufak ufak karelerle hücrelere hapsolmuş, e haliyle değmiyor hiçbirinin kuyruğu birbirine. Keyfi yerindeyken pek hoşsohbet, usta ortaoyuncu, zamanı olsa iyi de yazar olacak ama, işte... Kaçıp gidecek buralardan, pek de iyi olacak (bi de, saçları iyi böyle).

Diğer biri gözlüklü şirin, ama gözlüksüzünden. Ona bütün algılar, bütün ağlar açık. Bilgiliden alır, bilgisize verir; bağlantıları paylaşır durur deli gibi. "İçimizdeki Şirin" o, o etraftayken kilo alır herkes ama gidince de özler işte. İstese meyveli yoğurt da yer, portakal suyu da içer ama uğraşamıyor ki ablası.

Sakat şirin, pek melek yüzlü, isterse çok açık sözlüdür. Gerekirse koşabildiği rivayet edilir ama o hep yavaş (belki de doğrusu bu?) Kaliteli müzik ondan sorulur, kalitesiz müzik için cevap daha kolay alınır; ondan iyi coşturan yoktur hala eller havaya dedin miydi...

"Şirin çıplak!" ama kendini aynada görene kadar çıplak. Pek bir şey anlaşılmaz söylediğinden, karmaşık olduğundan değil de çok hızlı söylediğinden. Politik şirin, gerçekte sürekli öğrenci, hayallerde daimi stajyer. Suyunu çıkarır, dibini sever, inat eder e ama "o öyle bilir abi!"

Köy dışındakileri en bi çok düşünen, haber veren, toplayan zengin şirindir, maldan mülkten ziyade gönlü zengin kabilinden... Eğlenceli, güleryüzlü, dikkatli; bazen diker bakışlarını anlamak için karşısındakini, eğer çok dikkatli bakmıyorsa birazdan oturduğu yerde, kafasını eline dayamış uyuyakalacak demek ki.

Şirine, ah o olmazsa olmaz. Dişiliğinden değil ama farklı bir boyutta o, çok sever, pek beğenmez. Müşkülpesenttir. Sıkılır bazen, kaçakaçagider; açıkça da söyleyip dikkat çeker hem. Köyün tek dişisi değildir, öyle boncuk da dağıtmaz kimseye. Aa, ama peşinden gidilsin ister. Gidilir de. Lafı dinlenir şirinenin, ama asıl söylemediklerinin dinlenmesi pek seyirliktir.

*

Konuşkan şirin var sonra, hızlı konuşkan şirindir asıl adı da, şirin dilinde kısaltılmış söylene söylene. İki kişi olmasa pek işi yok gibi köyde, hep pamuk ipliğine bağlı gibi, gölge olmayı tercih etmiş gibi, öyle. Güzel müziklerle yaşar, güzel bakar dünyanın objektifinden, kafalı kızdır... o kadar işte.

Uykucu şirin sevdiğini gösterir, gelir sokulur insana... tabi uyanıksa. Halının üstünde, kanepede, minderde uyuyuverir bakarsınız; uyumadığını iddia ederek uyuyanlardandır hem de. Çizgiroman tutkunudur, düzyazı okumuş mudur dergiden beri, bilinmezZzZ...

İhtiyar şirin vardır bir de; bilge olan değil, diğeri. Kapalı kutu, dumanlı adam, her şeyi sır. İçindeki hiçbir şirini birbiriyle paylaşmak istemez, sevdiğini de göstermek istemez... Yersen. Çokla da azla da yaşamıştır, sıkıntı sevmez ama maddiden çok manevi. Beklenen zamanlarda olmayabilir ama beklenmedik anlarda orada olup tutunur yerine, sıkıysa indir, üç nokta.
*

Burası Şirinler Köyü: Geçiş serbest, giriş yasak.

(Ekim ~ Kasım 2010, İstanbul)