Arabeskin dibine vurduğum ama yine de Küçük Emrah misali kaşlarımı kaldıra kaldıra şarkıya eşlik edecek kadarcık bir mutluluk kırıntısı taşıdığım zamanlarda dinlediğim iki şarkı olur genelde: Seren Serengil'den "Alıştım Sana" ve daha da güzeli, Kibariye'den "Kim bilir?".
*
Seren Serengil'le de tüm münasebetim bu, yareppim şükür. Dün Levent'te bina boyu bir afiş görene kadar da aklıma gelmemişti kendisi. Yeni albüm çıkarmış; adı beni benden aldı: Ben Adamı Ayrılırken Tanırım.
*
Yıllarca Demet'in İbo'ya laf sokmak için söylediği şarkılarla kazandığı paraları konuştuk ama bence hiçbiri bu albüm (ve umarım albüm, adını kendi adını taşıyan bir şarkıdan almıştır) kadar öte saçmalıkta olmamıştı: Kadın kendi kendine laf sokuyor yahu.
*
Ben adamları ayrılırken tanısam bunu kimseye söylemezdim sayın Serengil. Mazallah salak sanırlar beni. Tavsiye ederim. O kadar şeffaflığa gerek yok.
Ayrılırken geçilen yol dikkat çekici.
Tanrıyla karşılaşsam ne sorardım bilmiyorum ama Seren Serengil'le karşılaşsam şunu sorardım: "Kim bilir bu gidişin dönüşü olacak mı?"
(27 Kasım 2010, İstanbul)
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder