Sıradan bir doğumgünü yazısı

Bu sevimli bir yazı değil, önceden uyarayım. Mutluluk eşiğimi geçtiğimde eminim daha iç açıcı bir yazı yazmak gelir içimden

http://entel-dantel.blogspot.com/2010/04/bazen-boyle.html

Ben yazmadığım için değil, ben yazabileceğim için çok kıskandım.

Ama bir ekleme yapabilirim ki uyandığımdan beri beni dürtmekteydi...

***

İyi ki doğdun, dedi. Sizi seven bir adamın doğumgününüzü kutlayışı farklıdır. Hangi saatte doğduğunuzu bilir, hiçbir şeyin sesinizi duymasına engel olmasına izin vermez, siz mesaj atmasını tercih etseniz bile.

Bilirsiniz ki yanınızda olsa size sarılacaktır. Kendisi için değil, sizin için sarılacaktır sımsıkı, siz bırakmadan bırakmayacaktır asla.

Ve siz aslında başkasına sarılmak istemektesinizdir ki işte bu, çok suçluluk duygusu dolu ve çok çözümsüz bir durumdur...

***

İnsanın kendini alabildiğine sıradan hissetmesi en sıradan olmaması gereken anda dahi... Çok fena. Sıradan olmamak bir fiil değil, durumdur ama ben bir andan, bir günden bahsediyorum, tüm ömürden değil. Işıkların altında olmak gereken bir zamandan bahsediyorum. Gereken. İnsanın kendisine gerekir bu an. Bu doğumgünü olabilir (benim için önemlidir doğumgünü), saçımı kestirdiğim ilk gün olabilir, okulun ilk günü olabilir, bir adamın ("o" adamın) bana ismimle hitap ettiği ilk gün olabilir... Olabilir de olabilir. Ama olmalı.

Kendime bir söz versem, desem ki ben "tabi ki"ler insanı olmayacağım, hayatımızda en çok eksikliğini hissettiğimiz bir günü yaşamak için plan yapmayacağım, şimdiden tee gelecek yıl için ve hem de karşımdaki adam için, hiç!

Biliyorum tutamayacağım bu sözü. O zaman, tutulmayan sözlere içiyorum bu haftasonu; 25 yıllık sıradanlığıma bir doğumgünü daveti konduruyor ve aslında sadece kendime içiyorum.

Şerefe!