Feysbuk a.q!

Dün Beyza'mla havadan sudan konuştuk, ben bir konuyu bir türlü açamadım. Yeterince hakkında konuşulası gelmedi bana. Tam kalkarken, sanki o an aklıma gelmiş gibi patlattım soruyu; Beyza da hesap mesap dinlemeyip gerisingeri oturdu yerine.

Verdiği tavsiye belki de birilerine söylemem gerektiğiydi (bu tavsiyeye en son uyduğumda kendimi ne çok yediğimi hatırlamıyor değilim). Beni uyarmayı da ihmal etmedi:

"Ama iyi düşün; ağzından çıktığında, gözünde büyüyor."

Gerçekten de öyle değil mi, birilerine anlattığımızda gözümüzde, içimizde büyümüyor mu aşkyadaherneyse? Kolayca unutulacak bir şeyken belki... Görmezden gelebileceğimiz ve belki de gerçekten görmezden gelinmesi gereken bir mesajı paylaştığımız, üstüne konuştuğumuz ve birbirimizi gaza getirdiğimiz için işler sarpa sarıyor bazen.

Bak şimdi burdan He's Not Just That Into You kafasına girdim, dün aklıma gelmemişti. Kadınlar yapıyor bunu, bu paylaşmayı! Sonra konuşa konuşa, bence böyle, bence o da senden hoşlanıyor yoksa böyle demezdi/yapmazdı, elini kolunu buraya koymazdı diye diye, kendimizi orada olmayan bir şeye inandırıyoruz: Ahmet Ayşe'yi seviyoooo!ya.

Ben bugün -yine- şuna kani oldum ki bir insanı görmek, görmemek filan değil sıkıntı: İki tarafın da feysbuk hesabı olduğu sürece o iş kaldığı sürüncemede lastik gibi uzuyor. Hay bin kunduz, elin gidiyor bir kere başharfine basıveriyorsun, işte karşında: Ne yapmış, ne etmiş, neyi ve malesef kimi beğenmiş, nereye gitmiş, neler çekmiş (fotoğraf babında), ne yazmış vesaire vesaire. Ona da bakayım, buna da, aman da ellerine sağlık, vay be ne yetenekler varmış sende, derkeeeen; "işte ben bu bakışı seviyorum" veya "yav ne komikmiş, yirim!" diye düşündüğün anda hooop başa döndün demektir, kitlenir kalırsın bilgisayar başında. Kitlenirsin evet, anladın işte, zorlama.

Şu sanal paylaşımlar bir gün işe yarayacaksa ben blogumdan ekmek yemek isterim, kayıtlara geçsin lütfen.