Arkadaş, az gittim uz gittim, bir de baktım bir arpa boyu yol gitmişim; tüm bunlar gerçekmiş, yarın öbür gün bir arpa boyu yol gittiğine inanıyorsun da babanın beşiğini tıngır mıngır salladığına neden inanmıyorsun demezler mi adama?
Yalnızlık kafa yapıyor bende, anlaşılıyor mu? Martinimdeki bozuk zeytin de çarpmış olabilir. Veya aldığım kas gevşeticinin üstünden yeterince zaman geçmeden bünyeye alkol soktuğum için olabilir. Veyahut bugün attığım, yok lan kalbimin attığı parendeden de olabilir (ben parende atamıyorum ama kalbim atabiliyor). Evet, bundan olabilir. Bak şimdi ben ayakta duruyorum böyle tamam mı, ayakta duran insan ne yapar? Ne yapmayacağını söyliym: Düşmez. Düşerse de tak diye düşer işte adam gibi, temkinlidir, incitmez bir yerini. Ben parende atarken düşeceğim diye korkuyorum. Hem korkuyorum hem de denemek istiyorum böyle içim içimi yiyor ama bir yandan da diyorum ki abi bak, yanlış anlıyorsun her şeyi kendine gel, bir kere oldu bir daha olmaz, gözden uzak gönülden uzak diyorum... Yok arkadaş!
Ne oluyor? Bilmiyorum ama ne olmadığını söyliym: Bitmemiş.
Kafamı skeyim -afedersiniz-, size bir şey olmasın.
Ama bu demek değil ki sahalardan çekiliyorum... Bu sefer değil :)
Bahçelerde Börülce
1 yıl önce
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder