Saçma

Dostluğa
Aşka
Aileye
Kendime, en çok da...

Kaybettim, hükümsüzdür.

***

En kötüsü de şu: Ben vaktiyle beraber tatile çıkacak kadar yakın olduğum adamlarla işten başka bir şey konuşamaz hale gelmiş olmaktan ötürü ne kadar üzüldüğümü orada burada anlatırken, onlardan biri (en çok üzüldüklerimden biri hem de) kendisine uzunca zamandır kötü davrandığımı söyleyip, problemin ne olduğunu sorabiliyor. Problem yok, ya da problem benim, demek ki ben her şeyi birbirine karıştırmışım, üzüntü ve öfke ayrılmaz olmuş bende, üstelik üzüntüm ve öfkem tek kurşunken ben saçma gibi atmışım oraya buraya, kime denk gelirse...

***

Hep içimde başka bir ben olduğuna, harlanmayı bekleyen bir ateş olduğuna, daha yapacak çok şeyim olduğuna inandım ben. Artık inanmıyorum sanırım.

O "nasıl hissediyorsun?" sorusunun yanıtı, "inançsız."
Sadece bu.