Bir ben var benden içeri.

Bir ben var benden içeri, o kesin. Bazen ben bu değilim, diyorum, bazen de tam da buyum diyorum. Her ikisine de şaşırıyorum. Sorgulamamak lazım demek ki.

Lakin, başkaları da böyle diyor. Hissediyorum. Minik bir gerginlik. Bazen iki kişi arasındaki mesafe bir zıvana uzunluğu bile değil ve o koca mesafeyi aşarken kısa bir gerginlik anı oluyor. Normal. Sırf benimle mi oluyor? Olabilir. Sanırım o da normal. Ben "herhangi bir" değilim, geride bıraktıklarım da sıradan değil hiç kimse için. Bir dokunulmazlığım var ki sadece benden kaynaklanmıyor. Dokunulamıyorum.

Böyle bir durum, ve işin garibi ne bu durumun, ne de benden içeri olan benin sebebi alkol değil. Öyle, kendiliğinden.


(Şubat 2011, Uludağ-İstanbul)