yeryüzünde aşk durdukça

"Tuttun mu?" dedi. Tuttum. "Kes o zaman" dedi. Anlamadığım bir şekilde kartları karıştırmaya, önden aldığını arkaya, arkadakini öne koymaya başladı. Bir dizisi vardı ve sıradaki kart tahmin edilebilirdi belli ki, ama ben hiçbir şey anlamıyordum.

Bir isim için bakılan falı, anlamaya ve takip etmeye çalışmadan izliyordum.

"Amaaan, çok da güzel bir şey çıkmadı" dedi. Neymiş? "Seni öpmek istiyormuş."
"İyi" dedim, "öpüşürüz."

Benim de aklımdan daha fazlası geçmiyordu zaten.

***

Özellikle bazı adamların iyi öpüştüğüne olan inancım baki. Öptüğü insanın ayağını yerden kestiğine, başını döndürdüğüne; öpüşme düşüncesinin bile midede uçuşan kelebekler veya bacakların arasında bir sıcaklık yarattığına... O adamların kendini vazgeçilmez kıldığına.

Vazgeçilmez, ama kolayca vazgeçilebilir.
Alt tarafı bir öpücük sonuçta.

‎'Hani derler ya ben sensiz yaşayamam diye...

İşte ben onlardan değilim.

Ben sensiz de yaşarım; ama seninle bir başka yaşarım',

demiş Nazım Hikmet.

*

Alt tarafı bir adam sonuçta.

*

(teşekkürler Burçin)