Söz korosu diye bir şey vardı ortaokul/lisede (sağolasın Vedat Gür). İstisnasiz her 24 Kasım'da, bir kısmında benim de yer aldığım bir hikaye-şiir karışımı okunurdu, içinde şu sözler geçen:
"Ben, öğretmenim. Bu sözü söylerken öyle gururlanıyorum, öylesine önemsiyorum kendimi."
Dertlerini kapının dışında bırakan bir öğretmen vardı hikayede,
"bıraktım" diyordu,
"zil çalınca, alırım".
Demem o ki, ben öğretmen değilim. O yüzden tüm dertlerimi birbirine karıştırıyorum.
-özür mahiyetinde-
1 yazmadan duramayan var!:
güzelmiş :)
Yorum Gönder