O an.

_ Ben sana aşıktım biliyorsun değil mi?

Şu an içinde bulunduğum ruh halini, şu an içinde bulunduğum Barcelona-Real Madrid maçı izleyerek muhabbet eden 6 kişilik erkek grubu hayatta anlayamaz. Bana kız lazım. Bana kız arkadaş lazım, bakın tam dedikoduluk muhabbetim var.

_ Ben bu kıza aşıktım evet... Söylemiştim çok sonra.

Benim o dönemlerde bu hissini fark bile etmediğim bu genç, komik, muhtemelen daha da parlayacak olan bu adamın çıktığı sahnede, üstelik de bir kamera bu ufak gösteriyi çekerken (o sahnelerin kesileceğini biliyorum evet) tutup onca kişiye karşı böyle bir şey söylemesini hiç beklemiyordum. Kaldı ki, bana da "aşk" dememişti daha önce. Hayranlık, belki. Şakayla karışık.

Ağzımdan çıkanı kulağım sonradan duydu:

_ Keşke öyle kalsaydın ya.

Ortam şakaya çok müsaitti. Bense çok ciddiydim. O zaman da ciddi olurdum belki, eğer bilseydim. Değişik olurdu, gerçi normalde olandan ötürü pişman değilim. Farklı olurdum belki, gerçi normalde olduğumdan ötürü de pişman değilim.


Bir kız olsaydı burada, anlardı beni. Bir adamın artık içinde bulunduğu salonda sevgilisi de varken, hiçbir şey düşünmeden veya iltifat etme gibi bir derdi de olmadan beni ne kadar onore ettiğini anlardı bir kız.

_ Ben okula geldim, ilk bellatrix'i gördüm, çok tatlı kız böyle... Bir de o zamanlar büyük bir kulübün başkanı mı ne, öyle bir şey (Gülüşmeler) Güçlü... Biz böyle 7-8 kişi aşıktık zaten sana. Kaydediliyor bir de bunlar, neyse keseriz bu kısımları...

Bir şeyi ilk anladığı zaman olur ya insanın, ilk aydığı, anlık bir itici güç, bir şeyi yapmasını sağlayan... Tsum bana "sen 2-3 ay spor yapsan sana 10 üzerinden 8 veririm ben" deyişi de beni yeterince ittirmediğinde, bayağı umudumu kesmiştim benim için böyle bir an olmadığından. İşte bu akşam, o an geldi birdenbire, beklenmedik şekilde. Başımdan aşağı kaynar sular dökülmedi ama içimden sıcacık bir şey yükseldi, beynime vurdu ve ben kendime dedim ki: "Yarın rejime başlıyorum."

Şimdi siz düşünün.

(20 Nisan 2011, Kilyos)