Zaman zaman basiretimin bağlandığı doğrudur. İşte böyle zamanlarda bir başkası, çoğunlukla da tanımadığım bir başkası benim yerime, biraz da kendinden katarak sözcüklere döküyor bir şeyleri.
Başkasının naçizane düşünceleri, benim o anlarımın tümü oluveriyor. Naçizane birkaç satır, düşünmekten yorulan, çok yorulan beynimin tümü.
Buyrun:
insanlara çabuk güvendiğimi, her şeyi çabuk unuttuğumu hiçbir zaman inkar etmedim. bi günden uzun sürmedi hiç kırgınlıklarım. çünkü biri bi hata yaptığında, hemencecik genelleme yapmadım. geçirdiğimiz iyi zamanların ağırlığı, hataların ağırlığından kat kat fazlaydı benim için ve önemli olan buydu. çünkü her arkadaş farklıydı. rahattım o yüzden. birilerinden bir şey saklamaya ihtiyaç duymadım. ortadaydı her şeyim. zaten ben rol yapmayı hiç beceremedim. pişmanlık hissedilebilir belki yazdıklarımdan, doğrudur da. çünkü hep söylediğim gibi, ismimin belirttiği gibi, safım. herkesin kendim gibi olduğunu düşünecek kadar saf.
ama anladım ki, asıl mesele, arkadaşlık’ın ne olduğu konusunda anlaşabildiğin birini bulabilmek.
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder