Şu an en çok istediğim şey, hafif bir rampadan koşup hızlıca (ama kısa olacak mesafe, yoksa nefesim kesilir benim) uç tarafından ileriye, Matrix'e ilk girişinde karşı binaya atlamaya çalışan Neo gibi tüm gücümle atlamak. Gövdem önde, kollarım ve bacaklarım atlamanın etkisiyle arkaya savrulmuş halde, bulutlara doğru... O havada olma hissi bitmeye yüz tuttuğunda ve yer çekimi işini yapmaya başladığında, koca bir el tarafından tutulmalı ve eski yerime konmalıyım ama. Düşmek istemiyorum, düşmeyi düşünmek bile istemiyorum.
Sadece kocaman bir zıplayış.
Kalbim Unutmuyor
3 hafta önce
2 yazmadan duramayan var!:
trompoline!!!!!
ps: uzun zamandir comment olayina kustum, sanirim baristim..
iyi ki de baristin :)
Yorum Gönder