naçizane (on beş): Sufle Edebiyatı

İnsanlar ayrıldıklarında görüşmüyorlarsa, bunun "birbirini görmek istememek" dışında bir nedeni var bence ("Affet, nefret ettim senden" durumunda ayrılanları tenzih ederim. Dünya barışı adına onlar zaten görüşmesinlerdir).

Naçizane fikrim odur ki bu neden, beraber ne yapacağını bilememektir. Ortada kalmak, ne konuşacağını bilememekten filan bahsetmiyorum. Daha önce de beraber onlarca, yüzlerce kez yapmış olduğunuz ama artık size garip gelecek anlar yaratacak veya özelliğini kaybedecek şeylerden bahsediyorum.

Sinemaya mı gideceksiniz? Nereye? "Aaa, orda bi çocuk vardı patlamış mısır satan, hani sana 50 lira fazla para üstü vermişti hatırlıyor musun?" DAAAT! Tehlikeli Bölge. "Sahilde yürüyelim" mi, baştan kötü zaten bu fikir, yanınızdan sürekli sizin de bir zamanlar olduğunuz şekilde sarmaş dolaş sevgililer geçerken hiçbir şey yokmuş gibi davranmak, sadece ortada gerçekten hiçbir şey yoksa mümkün olabilir. Bu da ancak yıllar sonra olabilir, eğer McLaren's adlı barın üst katında oturan bir arkadaş grubu değilseniz. "Bi sergiye filan mı gitsek?" Tabi, ama zamanında sizi çeke çeke götürdüğü sergiler aklınıza gelmeyecekse. "Bizim bilmemkimin doğumgünü varmış, orada görüşürüz artık" İçkili ortam kötü fikir, ortak arkadaşlar daha kötü fikir. Gideceğiniz varsa da gitmeyin artık bence.

Bunların hepsi uygunsuz, garip (yine o awkward işte!). Bir de lafa başlarken söylediğim "özelliğini kaybedecek şeyler" var. Tanıştığınızda, daha ilişkinizin adı konmadan yaptığınız şeyler, sadece ikiniz için anlam ifade eden şeyler. Senenin ilk karı yağdığında sufle yemek, gibi.

Şimdi kar yağdığında o sufleyi yememeniz gerektiğini biliyorsanız, yemeyin. Sufle güzel, sevimli, masum, heyecanlı bir şeyler çağrıştırmaya devam etsin, rahatsız etmeyin onu. Özel, özelliğiyle kalsın. Garip durumlara düşmesin.

Gidin, bir kahve için onun yerine. Kimse için bir önemi olmayan ve her yerde mantar gibi biten kahvecilerden birinde. Benden söylemesi.