Şarkılarınızı dinlerken, Meczup'un, Bana Bir Saz Verin'in kliplerinde pek isabetle yaptığınız gibi, vücuduma eklemlerle bağlı tüm oynar uzuvlarımı (örn. kol) sanki benden ayrı varlıklarmışçasına serbestçe oynatarak dans edesim geliyor. Aslında, "oynatarak" da doğru bir sözcük olmadı; zira ben hoplayıp zıplarken onlar kendileri oynayacaklarından, herhangi bir oldurganlık mevzubahis değil.
Yeterince aktaramamış olma ve "caps ver panpa" deme ihtimalinizi göz önüne alarak, Bana Bir Saz Verin klibinizden alınma oldukça kalitesiz bir görüntüyü aşağıda temsili olarak iletiyorum (bkz. Figür 1)
Figür 1: FigürsüzlükLakin, albüm lansman konseriniz dahil olmak üzere şimdiye kadar vermiş olduğunuz kapalı mekan konserlerindeki yoğunluk beni, dilediğim gibi dans edebilmekten alıkoydu. Örovizyon'a katılma kararınızla artan ününüzü ve albümlerinizin tekrar "önünü alamıyoruz, çok satıyor" raflarına yerleştirilmesini de göz önüne alırsak, bir sardalye kutusunda ya da bir 59R belediye otobüsünde nasıl yerleşik duruyorsak, bundan sonraki konserlerinizde de öyle duracağımıza kesin gözüyle bakıyorum: Omuz omuza, bitişik nizamda ve ancak kitle halinde hareket edebilerek.
İşbu mektupta bahsi geçen endişelerime dair alabileceğiniz aksiyonu tek cümle ile özetlemek gerekirse: Stadyumda filan konser veriniz efendim.
Talebimi ciddiye alacağınıza olan inancım sonsuz.
En derin saygılarımla,
b.
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder