think big

Stalking, yani hafif sapıklık ihtiva eden takip olayının eninde sonunda insanın kendisini çileden çıkaracağını, görmese daha iyi olacak şeylerle tekrar tekrar karşılaşmasına sebep olup mutsuz edeceğini düşünürdüm hep.

YANILMIŞIM.

Bir adamın sanal hesaplarında üç-beş dakika geçirince, onun çevrenizdeki insanlarca neden sevilmediğini, insanlara nesinin battığını anlıyorsunuz. Aniden gözünüz açılıyor. Sinirlisiniz, tabi ki ondan bu, herkese ve her şeye karşı koruyup durduğunuz, onun hakkında edilen laflara "yok aslında hiç öyle değildir o" dediğiniz adama karşı aldığınız cephe. Yoksa, o yıllardır yanlız'ı yalnış yazıyordu, hiç fark etmemiştiniz bile.

GERÇEKLERİ GÖRDÜNÜZ BELKİ DE.

Ve bir dahaki sefere gelip size "eski kız arkadaşım..."la başlayan cümleler kuracak olursa, ona gülüp, arkanızı dönüp gidebilirsiniz. Çünkü eski kız arkadaşından şikayet eden tüm tanıdıklarınız birleşse, onu tüm gerçek ve daha çok da sanal ortamlarına davet ve alet eden bu adam kadar etmezler.

Ya da yok ya, niye arkanızı dönüp gidesiniz ki? Hep salon kadını olacak değilsiniz, bu sefer iki çift laf edersiniz gitmeden. Mesela gözünüzün içine baka baka:

"SİZ ONU BEĞENMEZSİNİZ AMA, BENİ ESKİ KIZ ARKADAŞIM ADAM ETTİ"

dediğinde bir dahaki sefere, susmak, duymamış gibi yapmak, başka taraflara bakmak yerine aklınıza gelen ilk cümleyi söyleyebilirsiniz:

"BU MU ADAM OLMUŞ HALİN?"

Ah, bazı insanlar adamlık hakkında çok küçük düşünüyor.
Halbuki bizim yıllarca kendimize mihenk taşı edindiğimiz slogan, bunun tam tersiydi.