abi çok fena bir şey oluyor ve ben anonimliğimi yitiriyorum. yani artık rahatça sövemeyebilirim ofise, götümle gülme efektleri yapamayabilirim evlenince işi bırakacak olan arkadaşlarıma, ne bileyim, dokunduramayabilirim aileme inceden... kendimi pezevenk gibi hissettiğim bir gece eve dönerken asansör duvarına yumruk atsam, bunu açıklayamam rahatça.seviyorum aslında tanıdıklarla yazdıklarımı konuşabilme hallerini ama... ama işte. ama biliyorum da işte, insanın her istediği aynı anda olmuyor.
kısıtlanmak...
bu hiç hoş değil.
kayıplara mı karışsam?
3 yazmadan duramayan var!:
ortaya çıkınca böle otosansür başlıyo çok sıkıcı hemen başka blog açılması tavsiye edilir
böyle şeyleri yarıda bırakmayı hiç sevmiyorum ki ama ben! bilmiyorum...
kaybolmaaa!
ben kimseye söylemem hem.
Yorum Gönder