kahrolmak

Bugün İK görüşmesinde müdürlerin kariyerine çomak soktum. Cuma günü, yani son gün, bi gayriresmi görüşme daha yapıp ittirebildiğim kadar ittireceğim o çomağı. Devirmesem de tekleteceğim onları.

Aslında gidişe bırakmamak lazım bu olayı, da dedim İK'ya. Millet patır patır dökülmeden belki, goygoyu bırakıp yapmaları gerekeni yapmaları, milleti "dinlemeleri" gerekiyor. Sen işe aldın sen takip et, hesabı.

Ülkedeki olayları konuşmak için de ülkeden ayrılıyor olmak gerekmiyor illa ki, ama o kadar yorucu ki. Konuşalım mı? Bugün gerçekten kahroldum ben. Hopa'da yaşananlar (gerçekten yaşananlar ama) ne? KORKUNÇ! Birtakım insanlar, ki icabında 5-10 pornocu, icabında 200 kişi olan ama iş başbakana karşı durmaya gelince nedense devleşen, kalabalıklaşan ve üstlerine polis sürüsü salınmadan kontrol altına alınamayan bir topluluk, başbakanın miting yapacağı yerde halay çekmiş ya... Polis biber gazı sıkmış, bir öğretmen ölmüş -BİR ÖĞRETMEN ÖLMÜŞ!- başbakan çıkıp "kalp krizinden öldü, üstünde durmaya bile gerek duymuyorum demiş, Hopa'da elektrikler kesilmiş, telefonlar dinlenmiş ya... Mizah dergisi almak için 18 yaş sınırı getirilmiş, dün ağlak barınç çıkıp 5-10 pornocu demiş (belli ki altı sıfır atıp söylemiş ya), yandaş medya havalara bakıp ıslık çalmış, bunların hepsini görmezden gelmiş ya...

Yasaklarınıza, rezilliklerinize, ikiyüzlülüklerinize ben yetişemiyorum artık.

ULAN!
Ben bugün çılgın projeyle ilgili atıp tutacaktım, kinayeli, komikli, şakalı bir şeyler yazacaktım, hal bırakmadın bende RTE. Senin yüzünden yazamıyorum, daha beni doğrudan engellemedin (o günü de bekliyorum ya), ama ülkem için üzülmekten yazamıyorum, içimdeki öfke o kadar büyük ki o öfkeyi kusamamaktan ötürü yazamıyorum, memlekette olan biteni birtakım halka nasıl da anlatamadığımıza, nasıl aciz olduğumuza, elimizden nasıl da bir şey gelmediğine şaşırmaktan yazamıyorum. Yazamaz oldum. Düşünemez oldum.

İstediğin buydu, al.
İnsan müsveddesi...

(01 Haziran 2011, İstanbul)