Konumuz: İş

Hayatımdaki tek mutsuzluğun yaptığım iş olduğunu varsayacak kadar benimle ilgili hiçbir şey bilmeme noktasına kendini indirgemiş ve dolayısıyla benimle sadece bu konuda konuşabilen arkadaşlarım var.

Benimle sadece bu konuda konuşabiliyorlar, çünkü ben de onların bana anlatmadıklarını artık sormuyorum. Konumuz sadece iş, iş kurmak, olası işler, ne kadara geçinebileceğimiz, vesaire. Başka, kişisel hiçbir şey olmaksızın, aynı gökyüzüne bakmadan, şöyle güzel bir filmde uyuklamadan, sahilde çay içmeden veya, vesaire.

Artık yapmadıklarımı giderek daha az düşündüğüm ve daha az mutsuz olduğum doğru. Bu benim için iyi bir gelişme; sanırım gereken ölü soğukluğuna hakkını vererek erişmeye başladım artık. Eh, zamanı gelmişti; ben her şeyi gereğinden çok, gereğinden uzun zamanlara yayarak üzülüyordum zaten.