the party that never happened

Yalnızlığımın onuncu yılını eğlence malzemesi haline getirmek için bir parti yapsak diye düşünmüştüm. O zamanlar psikiyatra gidiyordum, bu planımdan bahsettiğimde "size o partiyi yaptırmayalım o zaman" deyip gülümsemişti. Ben de gülümsemiştim çünkü hiç ihtimal vermemiştim.

Bu gülümsemeler sanırım Kasım ayı filan gibiydi. Sene 2018.

Bu sabah kalktım, whatsappa baktım, biraz üzüldüm ve bunu hatırladım. Kalbim kırılmadı çünkü kırılacak kadar hak iddia edemiyor.

Keşke yapsaydık o partiyi 2019 Şubat'ında. Hiçbir şey değişmezdi ama biz pandemi öncesi bir kez daha eğlenmiş olurduk. Başka neyimiz var ki hayatta?