Hayatıma yeni giren menfez, kroşe, klemens, alyen (alyen ne lan?!) gibi birçok sözcüğü yalayıp yuttuğuma göre artık bence evime tam anlamıyla taşınmayı hak ettim. Yine de her akşam evden iki parça eşya alıp annemlere gitmeye devam ediyorum. Ne oluyor yahu? Yok kombi çalışmıyor, yok kapı kapanmıyor, yok doğalgazla ilgili sorun var, klozet kapağını yanlış almışız bilmemne bilmemne.
Yeter yav.
Tek derdimin arka alana koyacağımız saksılar veya o alanı nasıl temizleyeceğimiz olmasını istiyorum artık. Koçtaş'tan sırf bu iş için aldığımız sarı lastik çizmeleri ayağıma geçirip haşır haşır temizlik yapmak istiyorum orada, sonra da tertemizlediğimiz koltuklarda oturup koca fincanımla çay içmek istiyorum. Kombinin yeri boşalsın, odamı adam gibi yerleştirebileyim artık istiyorum. Evde ayakkabıyla gezmek değil, gelenlere kaş çatıp ayakkabını çıkar, demek istiyorum :)
Her zaman böyle uyuz evsahibi olmak istemiyorum; tertemiiiiz bembeyaaaaz evime birileri gelsin istiyorum! Misafir olup gelenlere börekler açmak istiyorum (yapabilirsem).
Sadece, tüm bunlar bir an önce olsun istiyorum!
(Hayatımda hiç bu kadar tutturmamıştım!)
2 yazmadan duramayan var!:
Hani bize gelicektin?! Ayakkabıları çıkarıp giriyoruz biz de :)
İki dakika kıçımın üstünde İstanbul'da oturabilirsem gelicem valla (ama karından izin alıp gelicem, yoksa seninle konuşuyorum diye kıskanıyor falan:))
Trabzon'dan selamlar.
Yorum Gönder