Al-jamal ve tikiconconları ve de valeleri sağolsun, yeni evimin etrafında değil park edecek, koli indirmek için bekleme yapacak bir yer bile bulamıyorum; sokaktan inip, Şair Nedim'den çıkıp tekrar inerek 4-5 tur atıyorum (a.k.a. korktuğumuz ilk günden başımıza geldi!)
İndim, gene indim o daracık sokaktan, sinyalimi verdim, önümden vızır vızır geçen birkaç arabayı bekledim sağa dönmek için, son gibi görünen arabanın arkasından atladım caddeye.
Önümde uzunca bir zamandır görmediğim bir araba var; içinde de uzunca bir zamandır görmediğim biri. Plakaya tekrar baktım. Uzunca bir zamandır bu plakayı görmeye çalışmamış, acaba rastlaşır mıyız diye beklememiştim. Selektör yapsam mı, dedim; o kadar yırtık olamayacağıma karar verdim. Birine selektör yapmayı yırtıklıktan saydığım için hiçbir zaman yırtık olamayacağıma da tekrar karar verdim.
Üstelik en yalın taşınma halimdeydim; saçım kötüydü falan filan...
Ve en önemlisi arkaya baktığında beni ve uzunca bir süre sıkça karşılaştığı arabamı tanımayacak bir adamın arkasındaydım.
Günün son iki saatinden bir şey anladığımı söyleyemem. Elim ayağım boşaldı evet, ama heyecandan değil. Bana kendime güvenmemem gerektiğini en net hatırlatan adamla, en beklemediğim anda karşılaşmıştım. Camı açtım, müziği açtım, hızı açtım; olabildiğince oldu.
Keşke birini arayabilseydim, bunu anlattığımda anlayacak birini; ve mavi iksiri içip kaybettiğim özgüveni azıcık toplayabilseydim geri.
Ben bu adama baktıktan sonra aynaya baktığımda, güzel bir şey görmüyorum. Haziran'dan Ocak'a, geldiğim noktadan geriye kalan bu.
Kafamın ufak bir köşesinden züğürt, züğürt sesleri geliyor: Cumartesi gecesi saat 12'de, yanında arkadaşı olduğu halde, araba kullanabilecek kadar kafası yerinde olan adamla (üstelik, bence eve dönüyordu) senin işin olmaz gibi geliyor bellatrix.
Yarın güzel bir güne kaldığım yerden devam etmek istiyorum.
(13-14 Mart 2010 birbirine bağlanırken, Maçka)
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder