Birincilik telini sana veriyoruz pek sevgili dinomuz!

Açıkça ithaf ediyorum: Kutay'a

Birileri bana olan tepkilerini sadece beni gördüklerinde kafalarını çevirmek veya benim olmadığım (dahası, beni kesin savunacak veya abicim bunu kendisine söylesen daha iyi değil mi diyecek birilerinin de olmadığı) ortamlarda arkamdan atıp tutmak olarak dışavurdukları sürece, ben de arkalarından sallayacağım böyle. Çünkü daha önce bir şey mi var, diye defaatle sordum ve bana hayır dendi. Daha da tırmalamak zorunda değilim. Saygı gösterelim tamam, ama büyüklük yaşta değil baştadır.

Hayatımıza girmiş olan, bizim de zamanında lafını çok dinlediğimiz, çok hoş sohbetler ettiğimiz bir adam sözkonusu olan. Hala daha, o zamanlar bizim dinlediğimiz gibi, tecrübelerinden faydalanır insanlar. Sevgisi de boldur hakkını vermek lazım; elinden gelse herkese koala gibi yapışır, ENSO sitesi kurar herkesi orada oturtur diye konuşur insanlar hakkında. Ne güzel...

Kendi tabirimle mutluluk demokratı olan bu arkadaş, mütemadiyen "herkes hayatını yaşasın, nasıl mutlu oluyorsa öyle yapsın" naraları atarken, pek sevdiği arkadaşlarından birinden ayrıldığınızda size hıhh şeklinde davranır. Bu durum, böyle şeyleri gereğinden fazla kafaya takan sizi rahatsız etse de kendisi bunu kabullenmedikçe yapacak bir şey yoktur, bir süre sonra eh peki, der geçersiniz. Ben de eh peki, deyip her şeyi olduğu gibi kabullenenlerden oldum bir süre sonra... Sonra işler düzelir gibi oldu, aradan zaman geçti, sular duruldu herhalde. Ta ki, başka bir vesileyle arkamdan konuşulduğunu duyana kadar.

Dinlenen insan olma gücü, ehil olmayan ellerde tehlikeli bir cinayet aleti olabilir: Kendisine söylenenlerden hoşuna gideni dinleyen ve kabullenen, ve buna göre kime cephe alması gerektiğine karar veren bir grup insan karşısında kişi, etmemesi gereken laflar edebilir. Özellikle de lafı asıl yöneltmesi gereken kişiyle konuşma zahmetine girmemişken.

En çok nereni seviyorsun diye sorsalar beynimi diyecek biri olarak, kendi aklım fikrim var Allaha şükür, kimsenin kuklası değilim. Bir şey yazıyorsam, sert de olsa, hak edildiğini düşündüğüm için yazmışımdır ve eminim aklımdan daha kötüsü geçmektedir. Yönkur birbirine kenetlensin de, gerekirse biz kötü polis olalımcılığın getirisi bu. Bana cevap vermek isteyen insanlar mutlaka olur, gerekirse karşılıklı konuşulur, mailleşilir, daha da gerekirse ağızlar bozulur ama arkadan konuşmak ne?

Ve fakat, bana hiç ses etmeyen adamın arkamdan, hem de benim o sert lafları ettiğim kişilere gidip de "ben çok kızdım, üç kere mail yazdım sildim, biliyo musunuz siz hııı" demesi, ne diyeyim... Siz karar verin ne olduğuna. Hem de kolunu birinin omzuna atıp "gel bir kahve içelim" demeyi mihenk taşı haline getirmiş biri; böyle tanınan ve kendini böyle tanıtan biri yapıyor bunu.

Ne yaptılar, kucakladılar mı acaba adamı Elmayra gibi, en sevilen dino tacını mı taktılar, birincilik telini mi verdiler? Sıkıntı nedir, kazanılmaya çalışılan şey nedir?

Koca koca adamlar olmuşuz, uykumuzu bir derginin çıkıp çıkmamasının veya bir garip başkanın attığı mailin kaçırdığı yetmiyormuş gibi bir de birbirimizle mi uğraşacağız? Uğraşacaksak da bunu başka insanlar üzerinden mi yapacağız, yoksa yüzyüze mi?

Peh. Herkesin kendin gibi olmasını beklemeye devam et bellatrix, daha çok beklersin.

(29 Mart 2010)


Neden bana yanıt verilmediğine ilişkin bir yorum varmış ki, hoşuma gitti.
Ve mümkün, evet.