bana elini uzatmayan tek insanın,
kendimi yabancı gibi hissetmemem için elini uzatması gereken tek insan olması aynı zamanda,
çetin ceviz bir ironi.
hiç heyecanlı hissetmiyorum kendimi bu yüzden.
bir şey ittiriyor beni -ki ne olduğu belli-, bir sürü şey geri çekiyor.
hani tırt yerli dizilerde şöyle bir durum vardır: kız hamile kalır (illa ki de ilk kez birlikte olduğu adamdan ilk birlikte olduğu gece kalır hatta) ama ayrılma noktasındadırlar, kız adama hamile olduğunu söylemez ki adam sırf bu yüzden kendisine geri dönmesin.
(şunu eklemek gerek: o kızların hepsi etraflarına yaydıkları bu durumu birisinin gidip adama yetiştirmesini bekler gizliden gizliye, ki hem işi olsun hem de kendisi söylemiş olmasın)
o hesap,
ben de yazımı özellikle finalize etmiyorum ki zavallı olmayayım; olsam da olmayayım. bir ay bekleyeceğim gerekirse.
ama ben de bir kızım nihayetinde.
Bahçelerde Börülce
1 yıl önce
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder