sonuçta bir uzatma kablosuna bakıyor olay

sıkıntı şu ki, benim toparlanabilmem, iTunes'u çalışır hale getirmem, ayfona müzik atmam, aypodu bilmem naapmam, tüm banka hesaplarımı düzenleyip internet bankacılıklarını aktive etmem, odamdaki ıvır zıvırı toplamam, "been there/done that" kutumu düzenlemem, aldığım o lanet gelesice harici harddiskleri toparlayıp, format mı atacaksam ne yapacaksam onu yapmam, oyundaki farelere (artık ayıp!) katılmam, moda kulvar'a yazmaya abanmam ve kafamdaki/ajandamdaki/telefon notlarındaki ve bana "bişey yaparım ben bunla ki" dedirten görselleri olup da sonra tekrar bakmak için okunmamış hale getirdiğim tüm blog girişlerindeki onyüzbinmilyon yazıyı ve en önemlisi re-amsterdam'ı bloga dökmem için iki günlük üç günlük değil, en az iki haftalık bir tatile ihtiyacım var.

çünkü efendim, iki günlük tatil yayıp yatmakla, uykumu almakla, portakal sıkmak ve ancak game of thrones'un yeni bölümünü ve/veya o hafta kaçırdıysam leyla ile mecnun veya behzat ç.nin tekrarlarını izlemekle geçiyor ve bitiveriyor! ben kendime gelene kadar haftanın başı geliyor, hop yine iş, hop yine eğitim, yine gereksiz bir sürü -buralara buralara- we don't need no education!

tam da ben böyle düşünürken şirketimin devlet dairesi usülü iki hafta blok tatil uygulamasına geçmesi, yani şu an hangi dönem olacağı belirsiz iki hafta şirketi kapatıp gidecek olmamız beni sinirlendirirken bir yandan da düşündürdü (bakınız sadece gülerken düşünmüyorum): Hiçbir tatil planı yapamazsam, kimseye kendimi uyduramazsam ve bu yaza kadar evlenip, çoluk çocuğa karışıp "valla iyi oldu böyle bey, okullar da tatilken iki hafta avşa'ya kaçıverelim" diyemezsem, kalkar heybeliye gider, yazımı yazarım mis gibi, sivrisinekler ve sürekli evin/bahçenin neresinde olduğuma ve hangi ağacın meyvasını aşırdığıma bakan babam elverdiğince.

sonuçta bir uzatma kablosuna bakıyor olay.